De dood is het einde van je lichaam maar niet van wie je bent

De dood is het einde van je lichaam maar niet van wie je bent. In de Volkskrant is een artikel verschenen van een cardioloog, die zich verdiept heeft in het leven na de dood. Hij krijgt uiteraard veel mensen waarbij er sprake is van een hartstilstand. Er begon hem zaken op te vallen.

Zelf had deze cardioloog geleerd, dat als een mens zijn laatste adem uitblaast, er geen leven meer is. Dat beaamt de cardioloog ook. Maar zegt hij, het feit dat er geen levend lichaam meer is, wil niet zeggen, dat er niets meer is.

Datgene wat hem begon op te vallen, waren de verhalen van mensen die te maken hadden gehad met een hartstilstand. Zodra dat een mens overkomt, valt alles binnen 20 seconden weg. Beeld je dat even in.

De ademhaling stopt, alle organen stoppen er mee, er is geen hersenactiviteit meer. Het lichaam functioneert dus dan ook niet meer en dat noemen wij dan. Deze persoon is overleden. De huidige mens is zo gefixeerd op zijn lichaam, dan die dan ook denkt. Ik besta niet meer. Maar is dat echt zo?

De dood is het einde van het lichaam, dat staat zeker en vast. Maar is de dood ook het eind van jou? Volgens deze cardioloog niet. Die geeft aan. Het leven stopt, maar je bewustzijn niet. Daar kwam hij achter op een bijzondere wijze.

Het bleek dat mensen met een hartstilstand een veel hoger bewustzijn hadden. Wat is een hoger bewustzijn? Is dat je veel meer bewust zijn van wat er naast het fysieke allemaal ook nog is. Nu komen we op het spirituele vlak.

Spiritualiteit, geeft een medium van Qmediums aan, zit in een hoger bewustzijn. Diegenen die een bijna doodervaring hebben meegemaakt, hebben een heel helder bewustzijn ervaren. Dat is ook waar een medium of paragnost toe in staat is.

Heldervoelend, wetend, zien en horend. Datgene wat iemand met een bijna dood ervaring ervaart, is wat een spiritueel hulpverlener dus ook aan jou kan doorgeven. Het is zo helder omschreven door deze mensen, geeft de cardioloog aan.

Dat het niet anders kan zijn, dat er iets is na de dood. Ook al waren alle verhalen van ieder mens anders. Allemaal zagen ze hun leven aan zich voorbij flitsen, kwamen in aanraking met overleden dierbaren.

Waren ze euforisch over het voelen van liefde, de tijd en de ruimte viel weg. Zo ook het verleden en de toekomst. Dat we hier niet in geloven, heeft alles te maken dat we het leven zo hebben gevormd, dat het meetbaar moet zijn.

Het bewustzijn is niet meetbaar. Maar het is er wel. En gezien alle verhalen, kun je eigenlijk maar één conclusie trekken. De dood is het einde van je lichaam, maar niet wie jij bent. Of anders gezegd.

De dood betekent niet het einde van je essentie, van je bewustzijn. Dit wetende, hoeven we niet meer angstig te zijn. Want elke angst voert terug op de dood. Nu we weten dat we afscheid nemen van het lichaam wat onze ziel in leven hield op het aardse.

Maar niet wie we in de kern zijn. Mooi dat datgene waar we spiritueel reeds al lange tijd het bestaan van weten, nu ook door een cardioloog wordt beaamd.