Je hebt geen controle op een ander

Ze zijn inmiddels twee maanden samen en ze is in verwarring. Waar hij de eerste maand wel zich 6 keer liet horen op een dag, en zijn berichtjes altijd afsloot met een knuffel of een kus, hoort ze nu soms een dag niets meer en weet ze niet goed wat ze er mee aan moet.

In verwarring zijn, dat begrijp ik als medium. Niet weten wat je er mee aan moet, begrijp ik niet als medium. Niet om onaardig te zijn, maar als volwassen persoon zou je zelf nu juist heel goed moeten weten wat je te doen staat. Dat moet je als volwassen persoon weten, anders kun je je leven niet op de juiste manier leiden en een relatie niet in stand houden.

Dat ik als medium heus wel begrijp dat veel mensen dit niet begrijpen en zelf weten, klopt ook. Om die reden werk ik ook als medium. Om diegenen die contact zoeken op Mastermedium spiritueel te ondersteunen en het licht te gaan laten zien.

Wat moet je aan met iemand die ineens niet meer contact zoekt? Die de berichtjes niet meer afsluit met een knuffel of een kus? Een voor de hand liggend antwoord lijkt mij. Vragen wat er aan de hand is. Eigenlijk heel simpel, maar schijnbaar voor velen niet.

Die raken in paniek, die worden boos, die zijn teleurgesteld, allemaal emoties die de hoek om komen kijken, waar ze zelf last van hebben, maar niet op het idee komen, de ander het te vragen waarom die zich anders gedraagt dan eerst.

Weet je wat de mens doet in zo’n situatie? Het direct op zichzelf betrekken. Vind hij mij nog wel leuk? Houdt hij nog wel van me, we gaan toch niet uit elkaar. Allemaal vragen waar we onszelf mee bestoken, die niet van enig relevant belang zijn. Diegenen die dit zichzelf aan doen, zijn vaak angstig, zien zichzelf niet en hun waarde. Gaan voorbij aan het leven zoals het in de realiteit is.

Wat is er niet simpeler dan iets te constateren en aan te geven? Het lijkt wel of de liefde die om de hoek is komen kijken, de mens op de een of andere manier onwetend maakt, ontkracht, terwijl het juist de bedoeling van de liefde tussen twee mensen is, dat we onze eigen kracht, de liefde voor onszelf, zien verdubbelen.

En dan komen we direct bij waar de schoen wringt bij diegenen die niet weten wat ze er mee aan moeten. Ze ontberen liefde voor zichzelf. Als je jezelf lief hebt, dan kijk je anders naar de liefde van een ander. Dan raak je niet in paniek en verwarring als de ander die je net twee maanden kent, en ander gedrag gaat vertonen.

Je constateert dat de ander ander gedrag vertoont en je geeft het aan. Vanuit de. liefde voor jezelf, weet je dus ook hoe je het kunt aanpakken. Dat aangeven, dat vind je belangrijk, want je wilt je eigen gemoedsrust niet laten lijden onder het gedrag van een ander. Je bent je daarnaast ook terdege bewust dat je de ander pas twee maanden kent en je nog heel veel eerst wilt zien van de ander, voordat je en verbintenis met deze persoon aan zou gaan.

Diegene die in verwarring is en niet weet wat ze moet doen, heeft deze man al compleet tot haar genomen. Deze man, zo ziet ze het, is liefde waar ze naar op zoek was, verlangde en nodig had. Dat ze en passant iets overslaat, dat een man een mens is van vlees en bloed, emoties heeft, misschien rondloopt met een rugzak, het verleden misschien nog niet heeft afgesloten, dat ziet ze niet meer. Ze ziet de liefde de hoek omkomen, en dat wil ze hebben. En het moet er zijn, zoals ze voor ogen heeft.

Maar deze man is geen auto die voor de deur staat, die wil je ook hebben en op die auto heb je grip. Die zal ook moeten doen wat jij er van verlangt en daar heb je van te voren mee proefgereden en tijdens de proefritten heb je overal goed naar gekeken en nagedacht. Daar kwam geen paniek en het niet weten niet aan te pas.

Als we denken dat de liefde door een ander wordt gebracht en als het er is, het zal blijven zoals het zich in eerste instantie aandient, dan hebben we zelf nog iets nodig. Eigenliefde, want dan gaan we anders naar anderen kijken, anders met onszelf om en anders naar anderen kijken, raken we niet in paniek, betrekken we het veranderende gedrag van de ander niet op onszelf.