Je moet jezelf de vragen niet afstellen

Stel ze aan degene over wie het gaat. Bang zijn we, vaak angstig om onze vragen waar we mee zitten te stellen aan diegene die het betreft en om die reden zoeken we onze antwoorden bij mediums en paragnosten van Mastermedium. Top dat jullie dat doen, want dan krijg je een bepaald gevoel van zekerheid.

Nog fijner zou het zijn, als je de lef en de durf krijgt, je vraag te stellen aan diegene die het betreft. Want daarmee zeg je, ik ben nergens bang voor. Ik laat mijzelf zien en wat er ook gebeurt, of die ander mij dan niet meer leuk vindt, boos wordt, wegloopt, of wat dan ook. Ik zit met vragen en jij weet de antwoorden. Geef ze mij maar, dan weet ik waar ik aan toe ben.

Waarom zijn we soms zo bang om de vragen niet te stellen en in plaats daarvan aan een medium of paragnost vragen of de ander gevoelens voor je heeft. Of de ander voor de eeuwigheid bij je blijft. Of de ander uit de huidige relatie zal stappen en met jou verder zal gaan. Waarom stellen we die vragen niet gewoon?

We zijn bang voor het antwoord, we zijn bang voor de afwijzing. We zijn bang dat we niet te horen krijgen waar we op hopen. En we lopen liever dagen, weken rond met vragen in ons hoofd, dan ze hardop uit te spreken. Stel je voor dat de ander zegt, nee hoor, vind je een leuke meid, maar een relatie wil ik niet.

Of dat de ander zegt, ik stap mijn relatie niet uit voor jou, vind je gezellig voor erbij. Of diegene waar je verliefd op bent en elke keer tegenkomt met rode kleur op je wangen, stotterend gedag zegt en hoopt dat die je een keer gaat aanspreken.

Gek eigenlijk dat we het niet durven. Het zegt iets over jou. Je schat jezelf nog niet voldoende op waarde. Je denkt dat je het niet verdient, dat zit er achter als je de vraag niet durft te stellen aan degene die het betreft. Dus stellen we hem even snel aan een medium of paragnost van Mastermedium en zelfs dat is ook al vaak eng. Want stel je voor dat die aangeeft dat het niets wordt.

Is het niet gewoon veel fijner om te weten wat de ander denkt en voelt. Is het gewoon niet veel beter om de vraag te stellen, zodat je weet waar je aan toe bent. Want rondlopen met een hoop vol vraagtekens, word jij echt niet gelukkig van.

Je ondermijnt je zelfvertrouwen er mee, je neemt een afwachtende houding aan. Je gaat dus zitten wachten, wat eigenlijk stilstaan betekent en dat allemaal voor iemand anders. Het zegt over jou, dat je in die relatie jezelf ook niet zal laten zien, want je laat nu jezelf ook al niet zien. Het zegt over jou dat je in de relatie veel te veel goed zal gaan vinden, want je durft niets te zeggen en op te merken.

Denk je dat een relatie zo stand zal gaan houden, als jij de ja knikker bent, alles goed vindt en nooit vragen stelt. Denk je dat er dan sprake is van gelijkwaardigheid? Nee en de ander zal op een gegeven moment gaan afhaken, want die voelt dat die te maken heeft met iemand die niet echt is, want je bent namelijk niet echt.

Je hebt voor jezelf een muur opgebouwd en een masker op waar je je achter kunt verschuilen, waardoor die ander je hart niet kan bereiken en je ziel kan omhelzen. Wees gewoon dat hele leuke mens die nergens bang voor is en al helemaal niet voor afwijzing. Dan blijft die leukerd.

Is het niet veel fijner zorgeloos rond te lopen en je vragen te stellen als je die hebt aan diegene waar het over gaat. Absoluut en om die reden, stel ze gerust aan een medium of paragnost, dan heb je het antwoord, maar nog iets meer, die helpen je voortaan zelf de vragen te gaan stellen. Mediums en paragnosten geven jou die lef en durf mee. Hoe gaaf is dat!