Krop je gevoelens niet op

Gevoelens, ze zijn er de hele dag en ze zijn bedoeld om ze te uiten en niet op te kroppen. Elk gevoel dat je binnenhoudt, is er een te veel. Zodra je er mee begint, heeft het direct effect op jezelf. Je wordt er humeurig van, je wordt kriegelig, het hoofd gaat er mee aan de haal. En dat alles heeft tot gevolg dat je jezelf ondermijnt en te kort doet.

In de huidige tijd waarin we erg gericht zijn op alles buiten onszelf om, de meningen ongezouten zijn, waag je je niet zo snel meer om alles wat je voelt, direct op tafel neer te leggen. Daar denk je eerst een paar keer over na. Of het wel verstandig is, of het gevolgen kan hebben, wat de ander er wel niet van zal zeggen, en op zal reageren. Dan denk je al snel, laat maar.

Dan lijkt het alsof dat gevoel verdwijnt, maar dat doet het niet, de eerstvolgende keer dat er weer in jou iets wordt aangeraakt. Wordt ook dat opgekropte gevoel aangeraakt en komt de volgende opmerking dubbel zo hard binnen. Ook dan kun je weer dubben en twijfelen, maar het wordt van kwaad tot erger. Je bent dan niet alleen er zelf onder aan het lijden, diegenen om je heen gaan het ook voelen. En dat is er weer iets wat je raakt en dan knap je. Dan komen de opgekropte gevoelens er uit.

Je voelt je dan vaak opgelucht, maar ook schuldig, de manier waarop je het dan zegt, kent vaak een verwijtende ondertoon en die hoort niet bij je. Zo blijf je in kringetjes doorgaan en wil je het wel anders, maar hoe doe je dat? Bel of chat met een medium of een paragnost van Mastermedium.com, die zijn bij uitstek geschikt je er bij te helpen. Er zit namelijk een reden onder waarom jij gevoelens bent gaan opkroppen.

Je bent op een bepaald moment in je leven, meestal in je kindertijd, gestopt je gevoelens te laten zien. Voor jou voelde dat niet meer veilig. Zo heb je er onbewust voor gekozen, ze binnen te houden, je merkte als kind dan je dan minder op je donder kreeg, wel zo fijn en ze je leuker en liever vonden. Maar nu begint het je voor de voeten te lopen, het maakt je voor jezelf onaangenaam gezelschap. Het zit je soms tot aan je keel en zou je het wel uit willen schreeuwen. Want niet alleen het niet uiten zit je dwars, er zit je nog veel meer dwars.

Al die mensen die geen rekening met je houden, in jouw ogen over je heen lopen, het maakt je inwendig kwaad en boos. Je hebt het gevoel voor niemand belangrijk te zijn. Je hebt het gevoel niet mee te tellen. In feite doe je dat ook niet, zolang als jij niet aangeeft wat je raakt, weet niemand anders dat je ergens mee zit.

Het wordt tijd voor die hele belangrijke stap in je leven te gaan zetten en aan de slag te gaan opgekropte gevoelens te gaan uiten. Stukje bij beetje ze te gaan ventileren. Dat kun je het beste doen samen met iemand die je vertrouwt, bij wie je het gevoel hebt dat die wel naar je luistert. Vaak is dat je partner of een goede vriend of vriendin. Geef aan waar je mee zit, het is geen schande, je mag kwetsbaar zijn.

Juist kwetsbaar, dan laat je jezelf door zien en dat wordt gewaardeerd. Dan laat je zien dat je gevoelig bent, maar niet ongevoelig. En des te meer je oefent, des te fijner ga jij je voelen, des te meer durf je bij anderen je ook te laten zien. Op een gegeven moment gaat het vanzelf. Bij elk gevoel wat je voelt, ga je die direct uiten. Je zult merken dat je hoofd hier een stuk leger van wordt. Dat je meer respect gaat krijgen van de mensen om je heen. Want je laat nu zien wie je bent, waar je voor staat, wat je wel en niet pikt. Daar gaan ze rekening mee houden, want nu geef je het aan.