Schrijf en verbrandt daarna je schrijfsel

Schrijf en verbrandt daarna je schrijfsel. Als er één ding helend werkt, is het van je afschrijven. Wie heeft er niet pen en papier, een schrift, een dagboek er bij gepakt na een verlies? Op een gegeven moment voel je je bezwaard om weer bij iemand met je verhaal aan te kloppen.

Schrijven verlost je van emoties

Toch blijvend e gedachten en emoties er over komen en gaan. Soms zou je willen, dat het allemaal voorbij was. Weg uit je systeem was, dat je het met een knip van je vinger allemaal achter je kon laten en los kunnen laten.

Waarom blijft het maar rond zingen in mijn hoofd, je wordt er knettergek van. Schrijf, net zoveel als je wilt en wanneer en wat je kan. Door alles op te schrijven, gaat het uit je systeem. Weet je dat wat je hebt opgeschreven, niet meer zal lezen?

Je kunt loslaten door alles op te schrijven

Je hebt het door middel van het schrijven, al los kunnen laten. Dat gaat niet van de ene op de andere dag, geeft een spiritueel consulent van Qmediums aan. Maar je zult merken, dat je op een gegeven moment meer ruimte in je hoofd gaat krijgen.

Dat wat je vasthoudt zijn in feite allemaal emoties die zich in je systeem blijven herhalen. Door ze op te schrijven, ga je de emoties zien, je gaat verbanden leggen.  Er komen rode draden in je leven die zichtbaar worden. Schrijf en verbrandt daarna je schrijfsel.

Door al deze emoties de revue te laten passeren, laat je op een gegeven moment een diepe zucht en laat je het schrift met alles wat je opgeschreven hebt, op een gegeven moment links liggen. Je trauma wat je hebt opgelopen, geef je nu echt de kans om te gaan helen.

Helen van emoties door te schrijven

Door ook de emoties voor jezelf te voelen, bijvoorbeeld boosheid, onbegrip, vertwijfeling. Daar diepe op in te voelen. Zul je merken, dat de emotie zachter wordt. Je komt tot de conclusie kan wel boos blijven, maar doe alleen mijzelf maar pijn en te kort.

Door de emotie verdriet onder ogen te zien, als je die opschrijft, kom je er achter zegt een Qmediums dat verdriet er mag zijn, maar dat er ook nog zoveel over is om dankbaar voor te zijn. Zo schrijf je alles van je af.

Wel of niet je schrijfsel verbranden

Er komt dan vanzelf een moment, dat je de fik er in steekt. Met je handen in de lucht, lachend naar boven kijkend, voelend als een enorme bevrijding van een hele zware last. Wie weet doe je dat niet direct.

Ligt je schrijfsels met allerlei krabbels er bij gezet, ergens in een la en na jaren, dat je reeds geheeld bent en weer gelukkig. Ga je de la opruimen en kom je het tegen. Dan zul je er een blik inwerpen, maar niet meer dan dat.

Wat een tijd denk je dan. Zo heftig, hoe ben ik er doorheen gekomen? Nou door dit en je kijk lachend naar wat je in je hand hebt. Zullen we, zullen we nu jou verbranden? De een doet het wel, de ander legt het terug in de la. Allebei zijn goed.

Ook zul je dan zien, dat je enorm bent gegroeid, kan er zelfs een gevoel van dankbaarheid over je heen komen, dat het je allemaal is overkomen. Dat je zelfs in kunt zien, dit moest gebeuren. Heb nu zoveel wijsheid tot me kunnen nemen.

Je zult ook zien dat je er achter bent gekomen, wat je eigen aandeel is geweest. Wellicht veel te naïef, te lief, te braaf, te gehoorzaam, geen zelfliefde. Zo kom je erachter door van je af te schrijven, jij wel degelijk belangrijk bent en meetelt.