Wat kan een volwassene leren van een kind
Een kind is geen volwassene, als ik dit zo neerzet, denkt elke volwassene, nogal wiedes, dat klopt, daar heb je helemaal gelijk in. Alleen hoe bewust staan we hierbij stil en realiseren we ons dat een kind om die reden ook anders denkt en doet. En anders benaderd dient te worden dan een volwassene.
Volwassenen bepalen of een kind het daglicht mag gaan zien ja of nee. Bij het nemen van kinderen, of het krijgen van kinderen hangt net zo’n idealistisch beeld er omheen als bij een partner krijgen en trouwen. Ver verwijderd van de werkelijkheid, dromen volwassenen en hebben vurige wensen. Plaatjes van hoe idyllisch het allemaal kan zijn, geen seconde stilstaand dat opvoeden een van de pittigste taken is in een mensenleven.
Toen mijn zoon werd geboren en mijn moeder mij een eerste bezoekje bracht, zelf moeder van 6, waren haar eerste woorden. Zo, denk maar niet dat je denkt dat je de deur net zo makkelijk achter je dicht kan trekken, zoals je bij je werk doet, die deur bestaat niet. Vond het een zeer heftige uitspraak, en bij mij gingen op dat moment mijn haren recht overeind staan. Ik zag zelf een geheel ander plaatje. Ik zag een roze wolk, die door deze uitspraak in een compleet ander daglicht kwam te staan.
De roze wolk was het bij vlagen, als alles liep zoals je het voor ogen had, weer dat plaatje, compleet voorbijgaand aan de realiteit. Dat er een mensje was geboren, met een eigen wil, die je wilde kneden zoals jij graag wilde. En des te meer je als ouder je kind een wil wilt opleggen en voor je kind wilt beslissen wat goed is, des te meer gaat een kind in verzet.
Toen ik dat principe begreep, verdween het plaatje zoals ik het voor ogen had, en kwam de roze wolk er. Ik zag dat ik kon leren van mijn kind. Door zijn tegendraadse gedrag zag ik dat ik veel te veel het op mijn manier wilde doen. Het kind leerde mij dat er meer manieren zijn om het goed te doen.
Het kind hield en houdt mij een spiegel voor. Een spiegel waarvan het kind zichzelf niet bewust is, maar wel doet. Zo houden kinderen ons allemaal een spiegel voor. Een kind is onbevangen en onbevreesd, die piekert niet, die leeft in het moment. Die gaat niet dagen rondlopen met iets in zijn hoofd. Het is gebeurt en het was niet fijn, maar geen haar op het hoofd van het kind dat dat blijft vasthouden.
Zo leren kinderen ons volwassenen heel veel. Want volwassenen zijn vaak de gehele dag in hun hoofd bezig, met het vasthouden van emoties naar aanleiding van iets wat is gebeurd. Volwassenen zijn de gehele dag bezig met datgene wat moet, denk je dat een kind dat doet? Volwassenen maken zich zorgen over wat komen gaat. Denk je dat een kind zich daarmee bezig houdt.
Volwassenen zijn bang om dingen te doen. Wat verwacht je van jouw kind! Dat het gewoon doet wat jij wilt en wat moet. Een kind zet elke dag weer enorme stappen en voelt wel even de angst, maar als het de drempel over is, dan schudt het kind de angst van zich af en accepteert en laat de angst los.
Zo kunnen we heel veel van kinderen leren. Weer onbevangen worden, eerder loslaten van negatieve emoties. Niet blijven hangen in iets, openstaan voor veranderingen. Een kind maakt de gehele dag veranderingen mee, die weet nog van niets.
Als een kind dat kan, en toen jij kind was, kon je het en deed je het toch ook. Moet je het nu toch ook kunnen? Voluit leven en genieten, nergens bang voor zijn, je leven zien als een grote ontdekkingsreis. Je houdt nooit op met leren, maar volwassenen zijn bang en klampen zich liever vast aan datgene wat is, want dat is wat ze kennen.
Verander, ga het leven omarmen, leer dit samen met een online medium of online paragnost van Qmediums. Op deze spirituele hulplijn vind je kwaliteit mediums, daar staat de Q voor. Zij zijn in staat jouw onbevangenheid en onbevreesdheid, jouw blije kind weer de scepter te gaan laten zwaaien.
Medium Clarisa
