Neem jij 100% verantwoordelijkheid voor je eigen leven?
Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven, op alle facetten waar het leven om vraagt, doe jij dat! Pak jij die verantwoordelijkheid, zodat je anderen niet lastig valt, om jouw zaken te regelen.
Of dat anderen voor jou je problemen moeten oplossen, hun hand boven je hoofd moeten houden. Heb jij je leven dusdanig op orde, dat jij met een tevreden blik er naar kunt kijken en kan zeggen. Ja, wat er ook is, ik pak het aan. Ik laat het niet lopen, of door mijn handen glippen. Ik ben mij er van bewust dat ik zelf verantwoordelijk ben voor alles in mijn eigen leven?
Lang niet iedereen is het gegeven, om 100% verantwoordelijkheid te nemen. Kinderen bijvoorbeeld, die zullen het moeten leren, ouders moeten het ze voordoen, zodat ze later wel in staat zijn, te snappen dat er maar één persoon in hun leven verantwoordelijk is en dat ze dat zelf zijn. Wat je tegenwoordig ziet, is dat te veel mensen aan het leunen zijn op anderen en van die andere verwachten voor hun te denken en te doen.
Dat hun eigen leven daardoor niet loopt, zoals ze het zelf voor ogen hebben, staan ze niet bij stil. Als je een ander voor jouw kar spant, gaat die met jou aan de haal. Je bent dan nooit tevreden met het resultaat. Je kunt dan wel vinden dat jij het niet hoeft op te lossen, accepteer dan ook de consequenties er van.
Wat betekent het eigen, verantwoordelijkheid nemend? Het betekent dat op alles waar je invloed op hebt, daar moet ik zelf iets mee. Dat kan betekenen, iets oplossen, iets afsluiten, of juist iets starten. Als je het maar aanpakt en er mee aan de slag gaat. Je kunt hierbij denken aan financiën, een relatie, liefde, je werk. Allemaal zaken waar je zelf de leiding in moet nemen. Als je financiën er niet rooskleurig voorstaan, kun je niet zeggen, niet mijn schuld, ik laat het gaan. Het kan wel zo zijn, dat je samen met iemand er verantwoordelijk voor bent, maar verzaakt de ander, zul je er zelf iets mee moeten doen en dat vinden we soms heel lastig.
Relationeel geldt het ook. Samen bepaal je het succes van de relatie, niet een van de twee. Als jij zelf vindt dat het niet lekker loopt, kun je naar de ander wijzen en die de schuld geven. En gaan zitten wachten of de ander zich anders gaat gedragen. Het is nog steeds jouw verantwoordelijkheid om er voor te zorgen dat je eigen leven wel op een aangename manier blijft verlopen.
Als medium zijnde, hoor je veel gesprekken aan die te maken hebben met relationele problemen. De beller is dan niet blij met de huidige stand van zaken. Ze vinden dat hun partner niet praat, zich onvoldoende laat zien, te veel zijn eigen gang gaat. Ze geven aan dat ze het al heel vaak hebben gezegd, maar niets het gewenste effect heeft. Dan staan ze machteloos en vragen aan een spirituele hulpverlener, gaat de ander nog veranderen?
Het antwoord is duidelijk, nee, want als die het nu niet doet, doet hij het straks ook niet, want die ziet de noodzaak niet. En dat betekent dat jijzelf nu voor de volle 100% verantwoordelijk bent voor je eigen leven. Heb ik een keuze dan, hoor je dan vaak als medium. Ja natuurlijk, oh, ik ben toch niet verantwoordelijk voor zijn gedrag! Dat klopt, daar ben jij niet voor verantwoordelijk. Alleen ben je wel verantwoordelijk voor hoe jij leeft, en of het leven voor jou aangenaam is en je je omringd met de juiste mensen.
Je kunt nu twee dingen doen. Het laten rusten, als je er voor kiest in deze relatie te blijven. Of aan te geven er uit te stappen, omdat jij niet blij bent met de inzet van een ander. Als je dit aangeeft, zit de schrik er vaak direct in. Schijnbaar komen we er zelf niet zo snel op, dat dit dan een consequentie is. Blijven doormodderen, en chagrijnig worden, onderhuids de ander laten voelen dat je niet blij bent, ondermijnd alles van de relatie.
Blijven zitten op deze manier, is dan ook je eigen verantwoordelijkheid. Maar je maakt zo je eigen leven zuur en dat van de ander. In relaties verantwoordelijkheid nemen is nog echt wel een ding. Het zou fijn zijn als we dat in zouden gaan zien.
