Als je weet dat je geluk niet kunt kopen

waarom focussen we ons dan zo op geld? Op deze vraag is een heel simpel antwoord te geven. We worden geleerd ons te focussen op geld in plaats van op geluk.Al het leren wat we voorgeschoteld krijgen is gericht op onze intellectuele ontwikkeling, daarmee moeten we het gaan maken op latere leeftijd. Aan dat leren hangt een prijskaartje, dat we uitdrukken in geld. Des te meer je leert, des te meer geld kun je verdienen. Des te hoger je opleiding, des te beter betaalt.

Alles is gericht op iets te worden in het leven. Want als je iets wordt, dan tel je mee. Dus gaan we ijverig ons best doen, laten we zien aan de omgeving dat we iets kunnen. Of dat iets kunnen ons gelukkig gaat maken mettertijd, we staan er niet bij stil. We draaien vrolijk mee in de pas, die zelf tot een bepaald levensjaar een verplichting kent.

Dat velen hier al struikelen, kinderen met zichzelf in de knoei komen, omdat de druk die ze in hun jonge levensjaren ervaren, vinden we schrikbarend. Dat studenten bij bosjes vallen en in een burn out terecht komen, vinden we verschrikkelijk. Er daadwerkelijk iets aan doen?

Jazeker, als de persoon, het kind of de student met zichzelf al voorbij al zijn grenzen is gegaan. Achteraf gaan we aan de slag deze mensen hulp te bieden. Inmiddels zijn ze getekend voor het leven en zullen altijd hiervan last blijven houden.

Als we al deze tekenen die we zien gebeuren, die breed uitgemeten in de krant staan, weten, waarom gaan we dan stoïcijns door met het systeem, dat we zelf hebben bedacht. Waarom gaan we er met zijn allen niet eens voor zitten en een andere koers varen. Een koers varen waarin de mens centraal komt te staan. Die in zijn eigen tempo, op zijn eigen manier, zonder enkele verplichting mag leren.

Want als de druk wegvalt om te moeten presteren, als we ons eigen tempo mogen aanhouden, als we daarbij onderwezen gaan worden in, waar liggen mijn behoeftes als individueel persoon. Als we aangeboden gaan krijgen hoe bijzonder ik wel niet ben, en daar naar mag gaan leven. Als ik loskom van het moeten presteren, de druk, dan ga ik als vanzelf aan de slag.

De mens heeft dat in zich, juist in zich, maar we maken het monddood. We halen het weg door de mens verplichtingen op te leggen, niet in de gaten hebbende dat juist een mens moet leren eigen keuzes te kunnen maken. Dat een mens leert door die keuzes te maken waar hij zichzelf goed bij voelt en dan die druk van het leven niet ervaart.

Dat we gaan stoppen om het geld belangrijk te vinden, de economie gaat veel beter draaien als mensen de ruimte krijgen op hun eigen manier en tempo iets aan te mogen pakken. We focussen op geld, omdat dat is wat we meekrijgen. Niemand die je vertelt hoe je gelukkig wordt, welke stappen je daar voor kunt zetten.

Zoals we nu bezig zijn, zullen steeds meer mensen niet zelfredzaam zijn, we halen dit bij de mens weg, we ontnemen ze het door het systeem waarin we moeten opgroeien. We halen ze wel bij hun overlevingsdrang, hun creativiteit, waarmee ze tot grote hoogtes met zichzelf kunnen komen.

Zo gek is het dus niet, dat velen al op jonge leeftijd overspannen zijn en uitvallen binnen het systeem. Dat velen dwars gaan liggen, omdat datgene wat ze aangeboden wordt, hun niet gelukkig maakt.

Het wordt tijd voor een grote verandering. Waarin de mens leert dat hij op zichzelf kan leren vertrouwen en voor de rest alles in huis heeft om gelukkig te zijn en daarvoor geen geld nodig heeft. Dat komt vanzelf, omdat je mag zijn wie je wilt zijn.